Kalmaz hiçbiri. Alýr baþýný gider. Iþýðý kýsýlmýþ lamba. Bazen keder Kendimize oynadýðýmýz oyun... Sürmez uzun. Alýr yasýný gider. Bütün aðlamalar avunma. Siper!
En yakýnlarýn bile. Hep yakýndýn. Yoluna konmuþ taþ. Çevrili duvar... Ýçinde bahçen. Kendinle koymazlar. Bir kývancý yaþamaya. Zaman dar. Hep yaþanacak çok þey var, sandýn.
VADE
Kayar oyun kâðýtlarý arasýndan, Hayatýn içindeki rasgele ölüm. Karýþtýrýrken –sizin, sinek ikili… Bir kamyon kýrmýzý ýþýkta, güm!
Kolay gibi-anlaþýlýr bir neden, Ruhun uçup gitmesi, bir anlýk… Zaten vadeli hesaptý-çözüldü, Hayata baðlandýðýnýz düðüm!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdurrahman Günay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.