Uzanýp tutacaktým kuþlarý kanadýndan Elim kolum baðlandý bir türlü tutamadým Dediler ki aþk ölmüþ! Bir canýn inadýndan Kalbinde paslý zincir söküp de atamadým
Neden dediler sustum sözcükler oldu düðüm Neye isyan edeyim bir karar veremedim Senli sensiz düþlerim bak nasýl da kördüðüm Hep sevgi dedim durdum, kimseden göremedim
Elim kolum baðlanmýþ çýkýþým yok buradan Hep dönüp duruyorum çare nedir bilmeden Bir parça sen çýksaydýn çektiðim her kuradan Ýþte vuslat bu derdim , mutlanýrdým ölmeden
Kavanoz dipli dünya bize oyun oynadý Ne dönmekten vazgeçti ne de bizi üzmekten Beklemekten usandým yürekte dert kaynadý Dizlerim yorgun düþtü amaçsýzca gezmekten
Beni bu karanlýða kim itti biliyorum Bunu da aþacaðým výz gelir bana engel Candan seven herkese sabýrlar diliyorum Bizi ayakta tutan sana attýðým çengel
Yýllar yýlý çevremi saran bu karanlýktan Severek çýkacaðým duysun bunu el alem Çek çýkar kurtar beni, bu saçma viranlýktan Her zaman güzel yazsýn, seni anlatan kalem
Ey bizim bahtýmýzda alna yazýlan yazým Ben senin Dostelinim atma beni yabana Bir ah çeksem yürekten arþtan çýkar avazým O zaman dönüþürüm kimsesiz bir kurbana!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dosteli_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.