Sonsuzluğun İkramı

Her þeyden önce sen vardýn;
Aþkla bakan bir yüzün, derinden bir tutkun vardý.
Týpký karanlýkta görünen bir ýþýk gibi…!
Ve Rabbim açtý kapanan gözlerimi,
uyandým ve uyanýnca ilk seni gördüm,
Acýyan bütün yaralarým dindi bir anda,
Yüreðimin derin boþluðu adýnla kapandý.

Sen bana Rabbimden bir emanet,
Gülüþün senden Bana bir rahmet.
Yanan yüreðimi meltem serinliðine,
Aþk sevdamý, gönül bahçemi
Bahar’a þenliðe çevirdin.

Sefa verdin kalbime, sonsuzluðun ikramý,
Sonsuzluðun sahibi Rabbimin bana lütfüsün sen.
Prenseslere, perilere, hurilere tacýný çýkartan letafet,
Yüreðim meskendir,sevdam günahsýz bir çocuktur sana.

Karanlýðýn þehvetine niye esiriz.
Sevmek varken, gitmek niye?
Sevda yeniden yazýlmaz,
Eðer varsa bir yerde sorun,
Dur yeniden düþün.
Ya sevmeyi unutmuþ yüreðin,
Ya da gözlerini kör etmiþ kinin.

Aþk sadece sahip olmak deðildir,
Her þeyin sahibi yalnýz Allah’týr,
Seyrindeyiz her soluk alýþ veriþimizde.
Senin kalbin hep böyle temiz kalsýn
Kalsýn ki hep Günahsýz seveyim seni,
Mahþere çýkacak yüzümüz olsun.
Sosyal Medyada Paylaşın: