Özlem ÇETİN
Ağla ağla
Özlem ÇETİN

Ağla ağla


Ağla ağla

Ne çok darbe aldın ne çok yaralandın gönül
Rüzgarın uğultusu, yalnızlığın sitemi, sevginin yokluğu
Hepsi senin suçun muydu gönül
Ağla ağla..


Vay, sesinin yokluğuna vay, gönül kuraklığına
Yutkun derin nefes al yaşamak adına
Kendini as gitarın her bir teline
Dök sözlerini her bir nameye har olup kendini yakma
Çekinme fırtınanın ardı sıra dökülen yapraklara
Kırılan dallara
Yeniden yeşerir yeniden görür baharı
Sessizliğini de, yazamazsın
Ağla ağla…



Gidip de, dönemediğin yollar yıkıldı
Doğduğun yerleri sel aldı
Çocukluğun oymalı sütunlarda, bir adın kaldı
Memleketin mahşer yeri
Bu hüzün bu keder yok eder bizi
Bir gecede ağaran saçlarına ağla ağla..

Gittiğin uzaklara, tuttuğun dileklere
Yok, olan umutlara
Ağla Ağla..


04.Ağustos 2018 Manisa

Özlem ÇETİN
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.