Ne çok darbe aldın ne çok yaralandın gönül Rüzgarın uğultusu, yalnızlığın sitemi, sevginin yokluğu Hepsi senin suçun muydu gönül Ağla ağla..
Vay, sesinin yokluğuna vay, gönül kuraklığına Yutkun derin nefes al yaşamak adına Kendini as gitarın her bir teline Dök sözlerini her bir nameye har olup kendini yakma Çekinme fırtınanın ardı sıra dökülen yapraklara Kırılan dallara Yeniden yeşerir yeniden görür baharı Sessizliğini de, yazamazsın Ağla ağla…
Gidip de, dönemediğin yollar yıkıldı Doğduğun yerleri sel aldı Çocukluğun oymalı sütunlarda, bir adın kaldı Memleketin mahşer yeri Bu hüzün bu keder yok eder bizi Bir gecede ağaran saçlarına ağla ağla..
Gittiğin uzaklara, tuttuğun dileklere Yok, olan umutlara Ağla Ağla..
04.Ağustos 2018 Manisa
Özlem ÇETİN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özlem ÇETİN Åiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.