ÇOCUKLUĞUM

Zordu çocukluðum, zordu yaþamak.
Hep havada gördüm, ördeði kazý.
Bayramlýðým yoktu, uykumu bozan.
Hep kýþ gibi gördüm, baharý yazý.
*
Dört yaným aynýydý, yaþým ondu.
Daðlarýn baþýnda, Dünya sondu.
Ne oyuncaðým ne isteðim oldu.
Hep bir tokat bildim, anama nazý.
*
Körmüþ iki gözüm, köy yerinde.
Dokuz keçiyle beþ koyun elinde.
Çok küfürle birkaç türkü dilimde.
Gülüþlerim anlýk, ince bir sýzý.
*
Arkalarý yýrtýk, naylon pabuçlar.
Nasýrlý ellerim, kirli avuçlar.
Elma armut aþýrmak basit suçlar.
Üstümüze kaldý, aðladýk bazý.
*
Yataðým yorganým, yoktu yastýðým.
Týrnak aþýndýran, kara lastiðim.
Kýrýk çakým vardý elim kestiðim.
Yarenim oldu hep oðlakla kuzu.
*
Muhtaç olmasak ta, namert eline.
Yoksulluk iþledi, çokça derine.
Hep yumurta vardý, para yerine.
Alanlar razýydý, satanda razý.
*
Açýk kamyonlarla, Ýzmir’i bulduk.
Pamuk tarlasýnda, amele olduk.
Ýnek damlarýna, iyice dolduk.
Acýmadý bize hiç insanýn yozu.
*
Naz edemedik hiç ana babaya.
Döndürdüler suya düþmüþ sýpaya.
Oyun oynamadýk, hiç doya doya.
Her zaman kafamda, kýrdýlar kozu.
*
Amelelik yaptým, hak alamadým.
Adam benden büyük, laf atamadým.
Sýcak bir yer bulup, hiç yatamadým.
Hep yavandý aþla ekmeðin tuzu.
*
El bebek gül bebek, büyür kimisi.
Deryada sallanýr, yüzer gemisi.
Bizde yoktu hiçbir þeyin yenisi.
Koftu hep eldeki, aðacýn özü.
*
Bitti çocukluðum, günü gelince.
Yaralarý kaldý, inceden ince.
Yaþamak hevesi, her gün delice.
Dertli türkülerde, yüreðin sazý.
*
ODABAÞI herkes, yaþar bahtýný.
Kimisi zahmetsiz, bulur tahtýný.
Kimisi Üsküdar’a, sürer atýný.
Bizler hala ekmek peþinde tazý.

Þuayipodabasi…
27.02.2017/Kepez/Çanakkale






Sosyal Medyada Paylaşın: