Hakikat Işığında

Gençliðimi heba ettim bir hiç uðruna.
Ne bir ilme vakýf oldum.
Ne altýn bir bileziðim oldu kolumda.
Canýmý yaktý gerçekler yine de,
Sýðýnmadan yalana yaþadým.

Bekledim belki döner diye talihim.
Fýrtýnalara göðüs gerdim.
En korkulu gecelerde yalnýzdým.
Yine bendeydi kalbimin tesellisi.
Dik durdum kavgalarýn ortasýnda.
Korktuðumu belli etmedim düþmanýma.

Tek gayem vatana layýk bir evlat olabilmek.
Çok bedeller ödedim bu uðurda.
Aç, susuz ve uykusuz kaldýðým oldu.
Yine de yoktu gözüm kimsenin lokmasýnda.
Neyse düþen payýma þükrettim.
Ben bir tek vatanýma ihanet edene küfrettim.
Düþmaným bildim topraðýma göz dikeni.
Hep dilime tekbir eyledim yoktan var edeni.
Ve onun yegane sevgilisini.

Þimdi esir düþmüþsem.
Filistinde can veren bir müminin duasýna.
Hep aklýmda müminin uðradýðý zulüm.
Ah ertelenmesi yok mu her zulmün cezasýnýn yarýna.
Yüreðime su serpen bir hakikat ýþýðýnda.
Sýðýnýrým yerin ve göðün yaratýcýsýna.
La tahzen.
Hasbinallah ve nimel vekil.

Sosyal Medyada Paylaşın: