SESİM BİLE DUYULMADIKTAN SONRA...

Çürük viþne rengi imiþ ölümün ah kokan nefsi
Zamana biat da bir þarkýymýþ
Titrek sesi cenaze marþý çalan
Her canlý tadarken ölümü.

Kadrolu gönül iþçilerinden ib(a)ret olmasýný dilerdim
Öncesinde damýtýlmýþ mutluluðun
Uçuk mavisi titreyen þehrin
Telgraf tellerinde tüneyen cürüm misali
Güneþin revnak tadýna banan sevgiyi
Kayýp kayýp düþen yergiyi
Ýnsanlýðýn sunumu olsa bile
Maruzat yüklü.

Pervazýnda hakkaniyet yükleniyor zaman
Derli toplu güncesinde
Ýnsanlar biriktiriyor ara sýra.
Öncesine konuþlu yalanlarda büyüyen
Çiçeklerden çaldýðýmýz tohumlarý
Eylem babýnda her polen
Öykünürken Tabiat Anaya.

Öyle böyle deðil hani sözü kayýp romanlarda
Ýfrata kaçan yazardan sýzan nidalar
Kâh þiir kâh hiç tadýnda.

Garipsense de insan
Geri duramýyor… neyden deðil
Ne amaçla severken.
Belli ki iþinin erbabý aþk meleði
Kopuk kanatlarýnda uçan atýn
Bir manevra adeta
Yelden kaçmýþ gözümün nuru.

Sevgi ekip ölüm biçiyor kadýn;
Çocuk sevip katlediyor beþer;
Karýp da isyaný tekelinde nefsin
Her açmaz yine kendi içinde
Bir serenat anýp dünü
Bir ifrat tezada dönük yüzü kýblenin
En doðurgan güfte
Þiir adýna yeknesak her dize
Ýç içe bedelleri ile.

Hoyrat kancalara takýlý aklým
Aklýmdan düþen her hece
Kendince çalýp söyleyen bunca nota
Ýzahý yok hiçbir þarkýnýn
Duyumsanmak da neymiþ
Sesim bile duyulmadýktan sonra?


Sosyal Medyada Paylaşın: