Hayýr...
Kýrgýn deðilim sana
Buna hakkým olmadýðýný bilecek kadar da büyüdüm sanýrým.
Zor da olsa
Bu yaþtan sonra bazý þeyleri deðiþtirmek
Seni artýk daha iyi anlýyorum
Ve kabul edip mazine yenildiðimi
Kim olduðunu unutmaya gayret ediyorum.
Ýçinde senin olmadýðýn
Cümleler seçiyorum konuþmak için
Ayný hecede buluþmamak için ’biz’ demiyorum mesela
Ve bir gün diyorum, bir gün
Mazinin kýyýlarýndan çekildiðinde sular
Ne kalýrsa
Hayatýn kumsalýnda býraktýðýmýz adýmlarýn ardýnda
Biz o kadar insanýz.
Suskunluðumun sebebi incinmem deðil
Öfkede deðil
Kalbim hiç savaþmadan teslim oluyor artýk her acýya
Gözlerinden tanýyorum onu..
Gözlerimden tanýyorum..
O da beni.
Bir girdap var sadece içimde
Seni, beni ve bütün hüzünleri içselleþtiren
Uslu bir durgunluk hali.
Kirpiklerim bile yoruldu biliyor musun?
Gözlerimin önüne düþen yapraklarý
Süpürmüyor kaç zamandýr
Nazarýmda öylece duruyor sonbahar.
Ve susmak iyi geliyor aslýnda
Daha az acýyor caným
Zaten bir anlamý da yok artýk sözlerimin.
Az ya da çok
Bir anlamý olsun isterdim hâlbuki her þeyin
Seni sevmekle geçen onca zamanýmýn
Yaþamamýn ya da ölmemin
Susmamýn ya da konuþmamýn
Bir anlamý olsun isterdim senin için
Ama yok iþte
Ben yine benim… Sen yine sen.
Ben demeyi de sevmiyorum aslýnda
Sen demek daha bir güzel geliyor bana
Ýçinde sen olduðun içindir belki de...
Ýþte böyle..
Unutuyorum bazen seni unutmak istediðimi
Ýçimden bir ses konuþuyor hayalinle, gizli gizli
Sana can suyum diyor,
Cadýþým diyor,
Her zaman ki gibi.
Þimdi git...
Bütün hüzünlerini yüreðimde býrak aþkýn,
Ben seni zaten hep yokluðunda yaþadým
Bir kaç mütebessim aný býrak sadece geride
Ve kalbimi yere düþürme
Ardýnda býraktýðýn uçurumlara düþürme.
Beni incitsen de
Aþkýn onurunu sakýn incitme.
Mustafa Kemal Serhatlý.