Belki hep bu yüzden aðlamak istemiþimdir Bir dikili orman bulamazsýnýz yüreðimin kuytularýnda Ve hep nadasa býrakýlmýþ öyküler yazýlmýstýr kurak topraklarýmda Yagmur yaðdýðýnda korkarým çamurlara bulanýr yüzüm, Yûzlerine baktýklarýmdan utanýr toprak rengi iki gözüm.
Belki hep bu yüzden kaçmak isterim kendimden bile, Hýrslarým budanmýþ bir aðacýn gövdesi kadar masum, Ve köklerimi sökmek isteyenlerdendir korkum, Her seferinde küllerimden filiz verdim, kendime döndüm, Ben döndükçe yaktýlar, yandýkca kendime sövdüm... Bahar2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hilmi Gençer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.