Deðdikçe rüzgar tenime, tenim incinir Gün aðardýkça akþamýn uykusu gelir Gönlümü rüzgarýna katabilsem bir
Gün geçtikçe sessiz solan yüz benim Gözlerime rüzgarý dolan güz benim
Þu kýzýl ufkun çizgilerinde Akþamý esir eden tepelerinde Gönlüm hüzne boðulur hala derinde
Gün geçtikçe sessiz solan yüz benim Gözlerime rüzgarý dolan güz benim
Gördüðün akþamýn kýzýl yüzüdür Yapraðý soldurur tenini üþütür Gün ruhumuzun ölüm günüdür
Gün geçtikçe sessiz solan yüz benim Gözlerime rüzgarý dolan güz benim Eylul2013 Fotoðraf: Manisa Maldan köyü (Çektiðim fotoðraflarý izlemek için @hilmigencerrr Instagram hesabýndan takip edebilirsiniz)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hilmi Gençer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.