Geçmiþe özlemler düþmez dillerden
Benim memleketim oy memleketim!
Hep çekmiþ; çekiyor, hoyrat ellerden
Benim memleketim oy memleketim!.
Tarih boyunca hep boþalmýþ dolmuþ
Kemiklerden daðlar kanlar göl olmuþ
Tohumlar topraða düþmeden solmuþ
Benim memleketim oy memleketim!.
Dört beþ horoz öter durur küllükte
Her geçen gün, dünü arar bollukta
Hep hürriyet bekler kula kullukta
Benim memleketim oy memleketim!.
"Domuz haram" diyen; yer, insan eti
Herkesin bildiði bir sýr cenneti
Dost ne minnet biter, ne de cinneti
Benim memleketim oy memleketim!.
Bedel öder her dem, seveni piþman
Ufuklar karanlýk dört yanda düþman
Sefa sürer yaþar cüzdaný þiþman
Benim memleketim oy memleketim!.
Akýl kösteklenmiþ, düþünce muzur
Konuþsan, sussan da bir kara hazýr
Adalet, hep kayýp. Varla yok, huzur
Benim memleketim oy memleketim!.
Özcan Ýþler
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.