ŞİİRİN ADI BİLE YOK...

Hayatýn irsaliyesinde saklý hikâyemiz:
Gönül gözümüze hitap eden her veciz
Ýþin aslý;
Þiirin adý bile yok iken,
Damlayan dizeler saðanak misali
Yine iklimlerin görücüye çýktýðý
Uyduruk bir senaryo yazýp da
Adýný þiir koymakla eþ deðer
Gerçi ne deðiþti bu güne kadar?

Kara’dan alacaklýyým
Beyazýn nikâhýný kýydým bu gece.
Beyaz’dan yana niyazým madem her dem
Kara duvaðýna beyaz örtüler seren
O kýzýn tek kiþilik masalýyým:
Abartýsýz her mýsram
Yansýz her sevdam…
Daha ne mi kaldý?

Istranca daðlarýndayým yine
Kaf Daðýna düþmüþtü yolum birkaç kez oysa:
Ne yaþým abartý
Ne de yazgým yanýlgý.
Derken büyüdüm
Bir iki üç demeden týp:
Yalnýzlýðýn hayâsý aslýma tutunduðum
Adýmý soldurduðum
Bir güz güncesinde
Muaf tutulduðum dalýmdan
Kim koparmaya cüret edebilir ki?

Aþkýmý ihya eden bir sancýdan doðdum
Bir doðumdan ölüme düþtü yolum ansýzýn
Ýçimde hazan olsa biçare
Yüreðin delalet ettiði
Onca sevi’yi kime sunsam ki?

Ýhlal edilen hangi kimliðim mi?
Kâh çocuk kâh kadýn kâh derviþ…
Yana yakýla huzura uzanan elim de mi
Hep boþ kalacaktý?
Hüsrandan çaldýklarýmla yaktým kýnamý,
Zaman zar tutarken
Huda’yý resmettim her þiirimde.
Zafiyetlerin görücüye çýktýðý bir sabahý
Sildim defterden:
Anýp da rest çektiklerim ne zaman ki
Bindi deðere…

Sýdkým sýyrýldý dersem,
En büyük günahým.
Ýçine düþtüðüm tuzaðýn
En gariban tutsaðýyým
Ne kinim ne kirim var,
Diyenlerin yalancýsýyým.
Sevip de sevgiyi ihya edenlerin
Baþ tacýyým:
Bir deli güfte
Ýsli mabedimde
Son ukde
Ýçimden ayýrdýðým köþeye
Sevgiden bozma bir hücre
Ýnþa ettim Hakkýn elleriyle.

Sosyal Medyada Paylaşın: