Hoşçakalsız Gittin

Hoþçakalsýz gittin,
Bir vedaya gerek görmeden, yaþananlarý yok saya saya gittin,
Daðýna yük olan çýðlar altýnda býraktýn yarýnlarý.
Gittin,
Senden sonra ayýn yüzü boþluklara döndü,
Sabahsýz selamsýz kaldý þiirler,
Þarkýlar duyarsýz, mýsralar yarým kaldý ardýndan.
Sen gittin,
Bütün mevsimler boynunu büktü,
Sabýr taþý sabrýma göz dikti,
Zülfünü döktü uykularýma karanlýklar.
Senden sonra beni bilemez oldum,
Yüreðimde kasýrgalar kopuyor,
Gözlerimde yýðýlýyor kum fýrtýnalarý,
Kurduðum bütün cümleler dudaklarýmda buz tutuyor.
Senden sonra
Bir sýcak yuva özlemi kaldý genzimde,
Yüzümü nereye dönsem bir yaram kanýyor,
Kabuk tutmayan acýlar birikiyor uçurumlarda.
Zaman kifayetsiz kalýyor,çareler çaresiz ,
Tabipler umuda zincir takýyor,
Býraktýðýn yaraya neþter vurulmuyor yâr,
Tepe taklak düþüyor yollara kýrýk hayaller.
Hangi sahipsiz mezara sakladýn senli düþlerimi,
Ki dergahlar semaya el açmaktan aciz düþtü.
Takatsiz kalan derviþlerin boynu kýrýk
Seccadeler ýslak ,
Sahralar kumsuz kaldý ardýndan.
Hiç bu kadar kimsesiz kalmamýþtým,
Hiç bu kadar çaresiz olmamýþ,
Hiç bu kadar yenilmemiþtim.
Sýrtýmda dil yaralarý,
Baðrýmda hançer yaralarýyla aðýr aksak çok yürümüþlüðüm vardýr,
Ýlk kez dizlerim kýrýldý,
Ýlk kez ayaða kalkmaktan aciz düþtüm.
Bir düþün koynunda mý yaþadým yýllar boyu,
Bir hayalin saçlarýna mý doladým parmaklarýmý,
Kirpiklerine bir serap misali mi sarýlmýþým..!
Kimin bakýþý dokunsa yüzüme gözlerinden kan sýzýyor,
Halime acýmayan kimse kalmadý bu kentte.
Rüzgârýn sesine sarýlýyorum artýk,
Yaðmur kokusuna dalýp,
Geçmiþime sarýlýp uyuyorum.
Senden sonra halimi yitirdim,
Aklýmý bilemez oldum,
Dalýna küsüp topraða düþmüþ bir yaprak kadar çaresizim artýk.
Üstüm baþým yýrtýk,
Yokluðunun korunda içimi yakýyorum,
Üþüyorum düþlerimin kýrýk aralýðýnda.
Þimdi hangi iklimde ineyim düzlüðe,
Hangi mevsim dindirir yüreðimin titremesini,
Hangi kentte ýsýtýrým yokluðunun üþümesini.
Yaralý bir yürekte umudu taþýmak ne zordur bilir misin yâr !
Bilir misin mutlu yarýnlarý çýð altýnda býrakmanýn acýsýný !
Duygularý kör testereyle doðranmýþ bir asiyim þimdi,
Ele avuca sýðmýyor yokluðun,
Kervanlarýn uðramadýðý hanlara býraktým gülüþlerimi,
Tren garlarýnda bekliyorum çiðdem bakýþlarýný.
Saçaklarý buz tutmuþ öykülerdeyim,
Notasý yarým kalmýþ bir þarkýyým þimdi,
Beni kim anlar,
Kim dinler,
Kim söyler artýk.










Sosyal Medyada Paylaşın: