Güneþ dalarken penceremden
sabahýn altýsýnda daha zil çalmadan
bir de kuþ sesleri ile cýr cýr böcekleri
hain ve alçak insanlara biriktirdiðim hýncýmdan
yine de vazgeçmedim
oltamý attým
sabah yakaladým hayatýn ucundan...
Öðlene doðru çektim güneþin ipini
hemen seðirtti bulutun ardýna
beðenmesem de bir çok insanýn tipini
yine de laf etmedim arkalarýndan
fal tuttum kendi þarkýlarýmdan...
Öðlen yemek molasý bir iki dost ile
Allah’dan belaný mý istiyorsun güzellikler dile
Gelmesin kötülükler yine de dile
bu hayat ancak güzelleþir hem severek
hem de sevile sevile...
Ýkindiye çay ile bir ufak simit
bitmez zaten yürekte
ne coþku ne de umut
bir de vatan sevgisi tepede en somut...
Akþam dendi mi evli evine köylü köyüne
kavgaya ne gerek
herkesin gidelim hem suyuna hem de huyuna
yeter ki dönmeyelim birileri gibi robota ve koyuna...
AHMET ZEYTÝNCÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.