YILDIZLAR VE AŞK
"Aþýklar ölse de aþk ölmez" Hava bunaltýcý mý bunaltýcýydý
Yaz karabasan gibi basmýþtý
Bir aðýrlýk çökmüþtü dünyanýn üzerine de.
Kötü bir þeylerin olacaðýndan korkan insanlar,
Büyük bir tedirginlik içindeydiler;
Biliyorlardý olanla olacaða engel olunamayacaðýný,
Bunun için her þeyi hayra yormaktan baþka
Bir þey yapmýyorlardý.
En yiðit olaný bile karþý koyamazdý, buna.
Þimdiye kadar, nice yiðitler denemiþlerdi hem.
Ama hepsi boþa gitmiþti.
Çaresizce bekliyorlardý.
Aþka sevgiye deðer vermeyen bir halk vardý,
Nerede olduðu bilinmeyen adý konmamýþ bir ülkede.
Bu ülkenin güzel mi güzel bir güzeli vardý.
Adý Zühre yýldýzýndan alýnmýþtý.
Perilerden daha güzel olduðunu söylerlerdi onu görenler;
Ay gibi beyaz tenliydi.
Saçlarý karaydý.
Gözleri kapkaraydý.
Mahzun mahzun bakardý herkese.
Esrarengiz bir havasý vardý görenleri etkileyen.
Yaþamaktan korkuyordu sanki;
Sýðýnacak bir yer arýyordu;
Hep aþký sevgiyi arýyordu her þeyde, herkeste.
Zühre ölesiye sevmiþti Ares’i.
Ares de onu.
Bu öylesine bir aþktý ki,
Sevgiyi tanýmayan biri için
Büyük bir tutkuyla birine bu denli baðlýlýk aptallýktý.
Ama Zühre ile Ares böyle düþünmüyorlardý;
Onlar için sevgi kutsaldý.
Bu uðurda ölünürdü.
Bir çok geceler,onlar,yýldýzlarýn altýnda,
El ele tutuþup dua ederlerdi Tanrý’ ya;
Hiç kimse onlarý ayýrmasýn, diye.
Eðer olmasaydý gökyüzündeki pýrýl pýrýl parlayan yýldýzlar,
O gece karanlýk bütün gücüyle iþgal edecekti dünyayý.
Ve yine o gece aydýnlatmamýþ olsalardý dünyayý eðer,
Bir aþk daha yok olup gidecekti.
Ama yýldýzlar aþýklarý korurlarmýþ.
Ýþte Ares’i de yýldýzlar o gece öyle korudular.
Çünkü o, gerçekten büyük bir aþkla sevmiþti,
Sevgilisi Zühre’yi.
Harun karar vermiþti bir kez;
Dünyasýný karartacaktý onun.
Kalýn bir demir çubuðu þiþ yapmak için,
Günlerce hýrsla dövmüþtü, demirci örsünde.
Dümdüz yaptýktan sonra da bilemiþti iyice.
Ondan sonra da yivlemiþti her iki yanýndan da.
Ýþte bu yivli parlak þiþi batýrdý mýydý,
Ares’ in tam can alýcý yerine.
Þöyle çevirdi miydi kanýrta kanýrta içinde
Ciðerleri parça parça olurdu.
Bu ona az bile gelirdi;
Nasýl olur da kendisinin olacak birini,
Elinden almaya kalkardý Ares.
Hem de kendisi için söz verilen birini.
O zaman hayatýyla ödemeliydi bunu.
O akþam hiç kimsenin onu göremeyeceði bir yere,
Pusu kurmuþtu Harun.
Beklemiþti de saatlerce yerinde.
Ama geçmemiþti Ares.
Oysa geçmesi gerekiyordu;
Çünkü her akþam ayný saatlerde geçiyordu oradan.
Aslýnda geçmiþti.
Ama Harun görememiþti.
Çünkü yýldýzlar gizlemiþlerdi Ares’i.
Göstermemiþlerdi Harun’ a.
Harun boþuna beklemiþti saatlerce.
Sonra, ertesi güne býrakmýþtý bu iþi.
Kendisi için kurulan tuzaklardan habersizdi Ares.
Hazýrlýk yapýyordu o çok uzaklara gitmek için.
Hem de çok uzaklara,
Zühre ile birbirlerini yýllarca, hatta yüzyýllarca,
Ölümüne sevmek için.
Çok uzaklara gitmeliydiler!
Nefretin, Kötülüðün, çirkinliðin olmadýðý yere.
Sadece sevenlerin aþýklarýn yaþadýðý yere.
Aþk ülkesine gitmeliydiler.
Elbette böyle bir yer vardý.
Ve bu yer, yýldýzlarýn arasýnda bir yerlerdeydi.
O gün son gündü Harun’ a göre.
Bu iþin o gün mutlaka bitmesi gerekiyordu.
Eðer o gün Ares’ i elinden kaçýrýrsa bir kez
Bir daha bulanmazdý onu hiçbir zaman.
Bunun için bugün Ares mutlaka ölmeliydi.
Harun’ un bu niyetini iyi biliyordu Ares.
Hem de çok iyi.
Peþinde olduðunu da.
Ama aldýrmýyordu o;
Ona göre Harun, hiçbir þey yapamazdý, ona;
Çünkü onu aþký koruyordu, yýldýzlar koruyordu.
Aþkýn yüceliðine inanmýþtý bir kez.
Bu uðurda ölse de ne kaybederdi ki.
Tam öðle vaktiydi.
Gökyüzündeki güneþ, dünyayý yakýp kavuruyordu.
Sanki bir kurban istiyordu, insanlardan.
Sevgilileri koruyan yýldýzlar da görünmüyorlardý ortalýkta.
Ýþte böyle bir zamanda dýþarý çýktý Ares.
Hiçbir þeyi umursamadan.
Duramamýþtý yerinde, çünkü.
Bir sýkýntý basmýþtý içini.
Avýný görmüþ yaman bir avcý misali,
Çok sevindi Harun, onu görünce.
Hemen fýrladý yerinden, geçti Ares’in karþýsýna.
Aniden karþýsýna çýkan Harun’dan çok korkmuþtu Ares.
Büyük bir telaþa kapýlmýþtý eline olmadan.
Birden, Harun’un çakmak çakmak gözlerindeki,
Müthiþ nefreti fark etti hemen.
Hele de görünce elindeki pýrýl pýrýl parlayan yivli þiþi.
Ýyiden iyiye ürkmüþtü Ares
Sanki o an ölümün soðuk yüzünü görmüþtü.
Sinirlerinin gevþediðini hissetti;
Her tarafýný bir titreme almýþtý.
Kaçmaya çalýþtý ama boþuna.
Kaçamýyordu bir türlü.
Tutulmuþ gibiydi bütün bedeni.
Kaçmak için çabaladýkça da ayaklarý birbirine dolaþýyordu.
Sonunda titreyen ayaklarý bir taþa takýldý.
Düþtü yere, upuzun ardýnca.
Hemen toparlandý kalkmak için.
Titreyen elleriyle destek oldu titreyen bacaklarýna.
Kalktý sonra,bütün gücünü toparlayarak.
Kaçmaya devam edecekti ama,
Ayaklarý bir türlü taþýyamýyordu onu.
Bu sýrada Harun yetiþmiþti Ares’ in ardýndan.
Hatta bütün gücüyle saplamýþtý bile,
Elindeki pýrýl pýrýl parlayan sipsivri þiþi.
Öyle bir hýzlý ve sert vuruþla vurmuþtu ki,
Yivli keskin þiþ, Ares’ in sýrtýndan girmiþti bedenine.
Sonra da kaburgalarýnýn arasýndan geçip
Ta ciðerlerine kadar girmiþti.
Bu yetmemiþti Harun’a;
Þiþi öyle bir kinle çevirmeliydi ki içinde,
Þiþin yivleri parça parça etmeliydi Ares’in ciðerlerini.
Çevirdi de büyük bir kinle, nitekim.
Parça parça etmiþti de Ares’in ciðerlerini.
“Benden kaçýp kurtulacaðýný mý sanýyordun budala!”
Dedi, aðzýndan beyaz köpükler saçarak.
“Elimden hiç kimse kurtaramazdý seni!”
Ne azgýn bir nefretti bu, Harun’daki,
Tek bir vuruþa yetinmeyecek kadar.
Art arda birkaç hamle daha yapmak istiyordu.
Paramparça etmeliydi her yerini.
Öfkesini, hýncýný, kinini ancak öyle alýrdý.
Ares’i yok etmenin de tek yoluydu bu.
Yaþamamalýydý o.
Bunun için þiþi çýkarmasý gerekti Ares’in sýrtýndan.
Elini uzattý bunun için.
Ama çekemedi onu oradan.
Çünkü Ares anlamýþtý Harun’ un niyetini.
Önünü dönmüþtü hemen Harun’ a doðru.
Bu kez Harun korkmuþtu;
Ares’in o halde bile kendisine bir þey yapacaðýndan.
Dehþetle gözlerini dikti ona.
Þimdi roller deðiþmiþti;
Av, avcý olmuþtu.
Bu sýrada Ares, güçlü bir hamleyle çýkardý sýrtýndaki þiþi.
Bu þiþi kendisine batýran Harun’a saplamalýydý ayný biçimde.
Ama gittikçe zayýflýyordu da gücü.
Bunu anlayan Ares son bir gayretle topladý bütün gücünü.
Sonrada koþtu Harun’ un ardýndan.
Ýki üç adým kadar atabilmiþti ancak.
Durmak zorunda kalmýþtý hemen.
Takati kesilmiþti, çünkü.
Ama yine de son bir hamleyle fýrlatabilmiþti þiþi.
Hýzý yavaþ olan þiþ deðmemiþti bile Harun’ a.
Aðzýndan kan boþanmýþtý Ares’ in.
Soluðu kesilmiþ gözleri kararmýþtý.
Ayakta duracak gücü kalmamýþtý, artýk.
Yýðýldý dizlerinin üstüne önce.
Sonra da uzanmýþtý upuzun, yere.
Yýldýzlar koruyamamýþlardý onu.
Oysa o, inanmýþtý yýldýzlara.
Birden hava karardý;
Yýldýzlarý göstermediði için,
Utancýndan rengi deðiþmiþti güneþin,
Hemen bulutlarý toplayýp örttü yüzünü.
Yaðmuru yaðdýrmaya baþladý önce az az.
Ares’in gömülmesiyle birlikte saðanak halinde yaðdýrdý, sonra.
Bir süre sonra da dindirdi.
Çok geçmeden bulutlar da daðýldý.
Tekrar yüzünü gösterdi güneþ.
Sanki hiçbir þey olmamýþ gibi.
Bu olaydan sonra Zühre’yi ne bir gören oldu,
Ne de ondan bir haber alan.
Ancak herkesin aðzýnda onun
Bilinmeyen bir yere gittiði vardý:
“O” diyorlardý “Ares’in peþinden gitti.”
Oysa o, yýldýzlarýn arasýndaki aþk ülkesine gitmiþti.
Bundan sonra Zühre, oradan
Bütün aþýklarý gece gündüz koruyacakmýþ.
Onu mutlaka görmek isterseniz eðer;
Kimi yaz gecelerinde,
Hani yýldýzlar bir baþka parlarlar ya.
Ýþte öyle gecelerde
Yýldýzlarla baþbaþa kaldýðýnýz bir zamanda,
Gökyüzüne dikkatlice bakarsanýz eðer,
Pýrýl pýrýl parlayan yýldýzlar arasýnda
Diðerlerinden daha baþka parlayan bir yýldýz görürsünüz.
Ýþte o yýldýz, Zühre’dir.
O, sevgi yýldýzýdýr, aþk yýldýzýdýr.
Yaþar Yýltan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.