SİL BENİ HANESİNDEN CİHANIN...

Efkârýn hangi kayýp yetisi?
Mýsra dolu özlemlerin siyah bentleri…
Ah, haykýrdýðým kadarým
Ah, yansýz acýlarým.
Dibimde telve yüklü özlem
Özleme bedel direndiðim
Her sitem:
Belki makberim belki matemim
Derinlerde bir yetim
Þimdi kýrýp da dizimi
Acýmla yüzleþtiðim sevgi meltemim.

Gönül kopçam aksak sesi þiirin
Sesle deðil sessizlikle yüzleþtiðim
Her dilim her hücrem her kinaye
Yine saðdan soldan
Ýçimdeki dirliði bileyen.

Ah’ýmda saklýsýn madem…
Demedim inan ki demedim.
Bilirsin beni, demeyi mi bu kadar özledim?
Belki sýfatlarýn nezaretinde
Belki kýyama durduðum bunca elemde
Tevekkülün deviniminde
Kayýp hilalim
Kayýp dengim
Kaybolduðum her renktesin
Kaybolmayý þifa bellediðim,
Satýr satýr hüzün
Geceye bandýðým
Yüzleþmeye doyamadýðým
Yüzümün akýyla yaþamayý þiar edindiðim
Her kaybým
Her garbým
Her sanrým…

Ah, matem!
Ah, divane özlem!
Ah, yetim çocuðu söylenmeyenin!
Ah, kâfir dizeler
Ýçimdeki büklümde kopup da geldiðim
Þifa meziyetim
Yine indinde
Ve istiþare ettiðim
Garbýn kavruk sitemi
Þimdimi topla dünümle
Böl içimdeki her yarým cümleye
Sonra da sil beni hanesinden cihanýn.

Sindirmeyi öðrendim bunca bedel ödediðim
Adýna hayat denen hümayunun
Kebir cetvelinde yutan sayýyým
Sadece sýfýra delalet her kazaným
Aslýmý yüzümle sildiðim
Yüzümün akýyla yaþayýp
Gün yüzü görmeyi ertelediðim.

Sosyal Medyada Paylaşın: