Sevgili Karina
Bütün gün saatlerce boþ boþ, oturup çenemi elimin içine alýp
Ahþap bir oyuncaðýn gözlerine bakar gibi,
Dalarken aslýnda ona deðil,
Akýþkanlýðýna hapsolurum yaþam dediðimiz
O fütürsuz nefeslerimize karþý...
Þimdi kimyon kokunu anýmsýyorum...
Çiçeklerinin açýþýný,pembemsi ve beyazýmsý oluþunu,
Hatta ve hatta mayýsý býrakýp sevgice hazirana sarýlýþýný;
Anýmsýyorum o tepenin göbeklisinde seni...
Hafif bana eðilimli bir bulutun üstümden geçip gitmesi gibiydin,
Yine de bir hakikatlik vardý sen de...
Özlüyorum seni sevgili karina,
En fazla dumanlý baþýný ,ana olan bütünlüðünü,
Baþýn yedi þeklini...
Ve köpürtüsünü denizinin,
Pervanenin hassasiyetini de
Balblý baþýný ve demir locasý kucaðýný da
Bunlarý hep özlüyorum sevgili karina!
Seni saydým iþte,saydým seni birden aþka kadar...
Omurgasýný-eksenini kuyruklu yýldýzýmýn derin ve sonsuz uzantýsýný saydým...
Beni unutma,unutma beni sevgili karina.
Meral Meri /
Sevgili Karina [
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.