Adım Müjgan

Pulsuz bir ülke düþünüyorum.
Kalbi olmayan bir çok insan.
Ellerini çýrpan çocuklar büyüyor içimde.

Var say ki,
Yüzü asýk ak çingeneleri sevdim hep
Basma elbiseli ninemin ellerini birde.
Yüzümdem geçiyor onca iz
Ve ne zamandýr yaðmurun ellerini tutmadým ben.
Bir iðne ucunda,
Uçuþan kelebekleri okþadýðým oldu
Dokundukça uzaklaþtým kendime.

Bazý þarkýlar mesela,
Bazý þiirler,
Bazý aþk’lar iþte..
Sonra bir an geliyor
Bir papatya yapraðýndan baþlýyorsun saymaya ömrünü sanki.
Yalnýzlýk kaç avuç içi diyorsun
Canýnýn içi aðrýyor...

Çok denedim,
Bir yara bandý bile sardým dilime.
Aksine
Susmuyorum.
Ýncecik kadýnlara su içiriyorum.
Ve tabi büyüyorlar.
Kocaman göðüsleri oluyor çoðu zaman.
Kocaman kalçalarýnda bir gram gam arayanlar.
Ve geçen zaman içinde
Kaybolanlar.
Hiçliði bulmuþ kör ve aptallar..

Bazen diyorum ki onlara ,
Gidin !
Bir ot bahçesinden bir tohumun rahmine girin.
Mor menekþeler yeþersin .
Sardunyalar kucak açsýn yaðmura..
Ama neyse..

Hayat diyor ya ;
Pulsuz bir þiiri öpüyorum
Üstünde bir mürekkep kokusunda birikmiþ cümleleri takasa sayýyorum.
Hayat deðil iþte!
Büsbütün acý içinde acý..

Soruyorlar!
Sorguya çekiyorlar genzimi.

Sahi, adým neydi?

Adým müjgan..

Özge Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın: