BEN GELDÝM Nereden bilecekti zamanla içinde tomur tomur güller açacaðýný kolay mýydý anneye babaya hayýr demek “kýzým seni komþu köyden iyi biriyle evlendireceðim” evet der gibiydim ama tedirgindim uyuyamýyordum kolay mýydý ya aksi birisi olursa bir Pazar günüydü çeyizimi bohçalayýp beyaz bir atýn sýrtýnda komþu köye varýnca ilk defa gördüm býyýklarý yeni terlemiþ saçlarý yeni taranmýþ ayaðýnda yeni Trabzon lastiði mahcup mu mahcup bir delikanlý attan inince gözlerime baktý gülümsedi anladým ki benden hoþlanmýþtý doðrusu bende ondan hoþlanmýþtým yoklukta varlýkta hastalýkta bir birimizi hiç býrakmadýk askerlik gurbet derken zaman bizi deðirmen gibi öðüttü çoluk çocuk acý tatlý hatýralar ve zamansýz erken vedalaþma geçmeyen zor yýllar her nefesimde ettiðim dualar dün gibi sanki eli kolu dolu doluydu bir akþamüstü gelecek kapýyý vuracak iþte yine geldim al þu havluyu sýrtýma koy diyecek… Yusuf Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
yusuf yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.