Hevesim bir yâr’dan düþtü Eli, ayaðý kýrýk Dudaklarýnýn ucunda bir acý, Boðazýnda yaralý bir hýçkýrýk Sargý tutmaz, Ýflah olmaz Üstü baþý paramparça Gözü yaþlý, aðlamaklý Ýçi yaðmur, Ýçi dolu Ýçi kar… Benzi, sulanmamýþ bir çiçek kadar solgun Renksiz, Kokusuz Gözleri amansýz boþluða dalgýn…
Her düþüme ayrý çelme taktýlar, Dizleri yara bere Aðzý, yüzü kan içinde hepsinin Neresinden sarýlsam Neresine serilsem, bilemedim!!
Bir duvar devrildi üzerlerine kahkahalarýn Hiç biri sað salim kurtulamadý Çocuk gülüþlerim öyle güzel ölüyorlar ki içimde Uyanýn, yaþayýn demeye dilim varmýyor Her birini öldükleri yerlere gömüyorum!!…
Ve umudum kýrbaç yemiþ sýrtýndan Can çekiþiyor çarmýhta Ha tükendi tükenecek…
Bir tek; Yalnýzlýðým toy bir kýz kadar diri Kanlý canlý Heyecanlý… Ruhuma musallat Canýma yoldaþ…
Beni þimdi müsait bir acýda býrakýn Yaralý kalbimin elinden tutup Giderim yavaþ yavaþ…
S.U.
Serkan Uçar
28.06.2018
Sosyal Medyada Paylaşın:
Serkan Uçar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.