Söyle Sevgili

Bir varmýþ bir yokmuþ diye baþlayan
Masallara karným tok artýk
Nasýl kandýk ikimizde
Kaf daðýnýn arkasýnda
Sislerle kaplý bir dünyada
Zümrüd’ü anka kuþlarý arasýnda yaþýyorduk

Hayallerimiz bile hep maviydi
Güneþ hiç batmazdý
Çabuk bitti bu masalýn sonu
Yüreðimizde kapanmaz bir yara
Dilimizde kaldý kesik izleri

Sabýr yangýnýnda vuslat hala sönmedi
Köze dönse de külleri
Gökyüzü yarýlsa ortadan ikiye
Sen yaðsan yaðmur olup üzerime

Çýðlýklar içinde sana koþsam
Ýliklerime kadar ýslansam
Hasret iz düþümleri nefesimi kessin
Sen ne zaman kopacaðý belli olmayan
Sura üflenmiþ kýyametimsin

Gölgeler bekler güneþin doðuþunu
Bülbül can verirken kafeste
Ahý figan eder sevdiðine
Yýkýlýr sevda köprüleri bir bir

Söyle
Hangi aþk bizimdi
Yüreðine sürgüler çekilen mi
Yoksa terk edip giden mi
Neydi bizi baðlayan o ince çizgi

Bu kadar acýmasýz olmasaydýn
Seni ne kadar sevdiðimi bilseydin
Yakardým içimdeki gemileri
Baþka limanlarda bulmasýn diye sevgili

Çelme aklýmý ne olursun
Bozdum ettiðim tüm yeminleri
Gözlerinden yaþlar akmasýn diye

Söyle sevgili
Senden nasýl vazgeçeceðim
Taþa tutmaz mý seven yürekler beni
Almaz mýyým ahlarýný
Sen benim yarým kalan sevdamsýn
Eðer sana olan aþkýmý hala anlamadýysan
Hazaný yaþar yüreðim
Sonbahar yapraklarý dökülür içimden ...




Refik
27 . 06 2018
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: