EY KUYU!
Ey kuyu... Çocukluðum hatýralarýn la dolu
Çýkrýða ipini sararken, titiz ve itinayla,
Gözlerdim sevinçle gelmeni…
Beklerdim tekrar, tekrar; salardým çýkrýðý yeniden
Sanki yeni gelmiþim gibi.
Çöl sýcaklýðýndan da kavruk yürekleri
Serinletirdi, ferahtý suyun.
Uzaklardan gelen ayak sesleri, neþesi
Tatlý tebessümlerin gülü, küt küt atan,
Durmayan kalbime söz geçiremezdim.
Ter basardý, körpecik bedenimi.
Ey kuyu... Ýkimizin de geride býraktýðý bir boþluk,
Hýrpalanmýþ, geçmiþ bir zaman var dolduramadýðýmýz.
Bir mezar yeri gibi derin!
Ýþte þu yaný baþýmýzdaki, erguvani çiçeklerle dolu olan.
Ey kuyu... Geldim iþte sana yine eskisi gibi.
Ne çýkrýk kalmýþ, nede seni sýmsýký saran o urgandan eser.
Her þeye hasret kalmýþsýn!
Çevrede ne bir ayak sesi ne de bir neþe...
Suyun dahi, öksüz ve yetim...
Belli ki, benim gibi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.