Kalbimin Aradığı Tek Şiir Sendin

kendi kendime bakýp
kendimi sende unutmuþ gibiyim

kýzýl bir kanamayým ben
küle dönen ateþim
sonra solan bir kardelen
üþüyen bir çocuk bedeniyim

eskimiþ bir mutluluðun içine sýðmaya çalýþýyordum
yýkýlan bir umudun peþinden koþuyordum
ve hayalini kurduðum her düþe
her yarýna
her özleme hasret kalýyordum

sonra ölüme yakýn
yaþamaya uzak kalýyor bedenim
umudum ve sevincim yýkýlýyordu
adýmýn geçtiði her yerden adýmý siliyordum
bazen güneþin doðuþunu izlemeye kalkýyordum
bazen fýrtýnanýn ortasýnda güneþi arýyordum
bazen kendi kendimle savaþýp
kendi kendime yeniliyordum

bu hayatta çok can kaybedip
çok kan kaybettiðim zamanlar oldu
dost kaybettiðim
sevdiðimi kaybettiðim
kendimi kaybettiðim zamanlar oldu
yorgun olduðum zamanlarda oldu
vazgeçtiðim zamanlarda
sustuðum
konuþtuðum
beklediðim
özlediðim zamanlarda oldu

kendi kendime seslendiðim
ama kendi kendimi duymadýðým bir hayatýn içindeyim
görmediðim, umursamadýðým, tanýmadýðým ben
en çok kuþ seslerini özlediðim bir sabah
hiç kuþ sesini duymadan gözlerimi açýyordum
karanlýk bir sabah
karanlýk bir günaydýn
karanlýk bir yaþama

kalbimin içinde olup
kalbimin aradýðý tek þiir sendin

ibrahim dalkýlýç

27.06.2018
01.05 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın: