Sensiz Koylarındayım Zamanın

Ateþin düþtü zamansýz yüreðime
Hazýrlýksýz yakalandým gidiþine
Sensiz bir hiçim artýk
Yalnýzlýðýn peþinde sürüklenip gidiyorum

Sensiz koylarýnda demirliyorum zamanýn
Sesimi duy diye haykýrýyorum
Gözyaþlarým dondu akarken yanaklarýmda
Yaþadýklarýmýz çok yýprattý bizi
Biraz daha hoþgörülü olabilseydik
Empati yapabilseydik
Anlardýn
Hergece gözyaþlarýmla sana yazdýðým þiirleri
Neden nokta koyamadýðý mý

Gören gözler kör olduðunda
Dil susar inzivaya çekilir
Kelimeler sessiz kalýr
içtiðin sularýn tadý zehir olur

O’nsuz aldýðýn her nefes
Biraz daha ölüme yaklaþtýrýr
Kirpiklerin kapanmaz geceler boyu
Her yaðmur yaðdýðýnda oturursun cam kenarýna
Buðulu camlar arkasýnda beklersin sevdiðini

Giden gelmez geri
Sorgularsýn beyninde neden niçinleri
Kim bilir
Belkide erteler geliþini
Yüreðini yakar akan tuzlu gözyaþlarýn

O’nsuz bir ömür geçmez ki
Bir dön de bak arkana
Býraktýðýn enkaz yýðýnýyla övün
Çektiðim acýlara dayanmýyor yüreðim
Korkuyorum
Tek kelime söz etmeye
Yanlýþ anlaþýlmaktan korkuyorum

Anlatsam anlar mýsýn derdimi
Öyle zor durumdayým ki
Artýk herþey flu yaþam anlamsýz
Gezdiðim tüm sokaklar bomboþ
Çaresizlik kokuyor her yaný
Ürpertiyle uyanýyorum sabahlarý
Gözlerimi açtýðýmda
Sen düþüyorsun aklýma kokun sarýyor her yanýmý

Sanki hayat duruyor
Sensiz bir sabaha uyanmak
Beni çok korkutuyor
Seni sevdiðimi fýsýldýyorum yeni güne
Bensiz bir dünya hayal etmeni istemiyorum ...





Refik
25 . 06 . 2018
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: