Nasýl anlatýlýr biliyorum ama, Üvey bir ruj sürdüm dudaklarýma. Ve koca bir yalnýzlýðý doðurdum ulu orta Ýhanetinin ardýndan.. O gün bugündür susuyorum iþte. Islýk çalan o kýz deðilim artýk. Nede o kýzýl saçlarýna papatya takan kadýn. Aynalardan kaçýyorum. Soðuk bir odadan geçip gidiyor ayak izlerim. Bir þehir kalabalýðýnda kaybolan ben deðilim sanki. Ne çok aðýrým kendime diyorum. Ellerimle bir çok izi silip geçiyorum. Sonra bir güvercin deðiyor ellerime. Sütten kesilmiþ bir bebek gibi Üþüyorum...
Özge Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özge Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.