KENDİM
söz sözle boðuldu
kurþun aðýrlýðýnda suskular
akort edilemeyen
bir ses buldum bana doðru uzanan
tek düze ses sessizlikten farksýzdýr
ayrýlýkla sýnanýrken yürek
sýzýp kalmýþým yörüngende
güneþ balçýðýný arýyor
gecenin rengine büründü deniz
soluk bir yüzde gülen iki göz
ateþ ve su gibi birbirine düþman
bir gülün halkalarýnda gördüm
i mgelemi ve duygularý aþan mutluluðu
o toplam dokunun ipliðiydim
bir kum tanesi gördüm düþümde
zindanýn zemininde
bir gün ya da bir gece
ne farký olabilir ki
günlerle geceler arasýndaki ayýrýmý
ay ile güneþin kumarýna býraktým
yerüstüne karþý mahrem yer altý
bana yabancý hep kuytularýnýz
kendine çýkýþ arayan sokakta
yolun ortasýnda býrakýr beni gölgem
tam öðle vakti
giden gitmiþliðiyle kalmýþ
geride kalansa acýlarýyla
son tahlilde
ayrýlýða dönük yüzüme alýþamadým
som acý gerçeðime soyundum
tanýyamadý beni aynalar
rastlantýlarýn oyununa düþ/tüm
baðýþla beni ey ömür
yanan küllerimdi
uyanýklýða deðil bir düþe uyandým
hayatýn rengi kelebeklerde
geçen yýllarýn gönlünü almaya çalýþsam da
gelecek / þimdi / geçmiþ....ne varsa
arayýþýmýn bitimi kendimdim
daðlar tutmuþken baþý dönmüþ bulutlarý
keþkelerle baþlayan cümleler kuruyorum
kýrlangýç uçuþunda geldi geçti ömür
talan edilmiþ bir yaþamýn ortasýnda
yüküyle batacak gemi gibiyim
NAÝL YAVUZ , iZMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.