Karanlýk bir sokaktan
Geçer gibi geçtim gözlerinden bir cinnet vakti
Uyanmasýn diye sesimden huzursuz ruhlar
Avucumdaki ateþi kalbimden gizledim
Yandým
Suyun içinde bile yandým ama aðlamadým.
Gözlerimde donup kalan hüznün dudaklarýyla
Ýlk kez dokunduðumda dudaklarýna
Bilmiyordum,
Gitmelerin ölüm kadar soðuk
Kalmanýn yaþamak kadar zor
Ve senin bir adýnýn da Melal olduðunu.
Belki de bu yüzden
Bu kadar çok sevdim geceleri.
Adýmlarýnýn,
Ýçimdeki bütün hezeyanlarý
Bastýran sessizliðini,
Tenhalarýnda büyüttüðüm özlemimi,
Ýptilamýn senin adýnla baþlayan nevmidini.
Ama en çok da
Saçlarýndan ay ýþýðý damladýðý zaman
Ýçimdeki çocuðun
Bana seni sevdiðimi söylemesini.
Ahh, ruhumu yýkayan ateþsin sen ey acý
Aþký sýnayan korku,
Aklý unutan intihar
Ve adýný yaþatan ölümsün dudaklarýmda.
Gel üstüme gel yine istiva et gözlerimi
Keder öldürmüyor nasýlsa insaný
Yaþatýyor tükenen hayatlarýnýn seyrinde.
Kendinde mahkûm bir duvarým ben
Yüzümde anlatabildiðim kadar hasret
Anlatamadýðým kadar nedametle bekliyorum seni.
Ben ki iki ölümün varisi
Kendi izmihlalinin sessiz þahidi
Gel yine
Þakaklarýmdan in sokul kalbime.
Nasýl olsa bir gün
Bir yýldýz gibi düþer ölüm karanlýðýna maðribin.
La mevcude Ýllallah der içimden bir ses
La mevcude Ýllallah..
Aydýnlanýr vechi, ezher olur gecemin.
Kalbimde ki çocuðun gözlerinden öp ey acý
Dokun usulca saçlarýna
Kapatmadan önce gözlerimi
Gel, son kez...
Gel son kez dokun ruhuma.
mkemalserhatlý