Dalýna küsmüþ yaprak misali usul usul düþüyorsun benliðimden. Dem vuruyorum acýya Duymuyorsun...!
Bu þehrin bütün sokak baþlarý Sensizliði vuruyor yüzüme. Sarý bir yapraða iþlenmiþ sözümüzden Bir kaç fotoðraftan, Parmaða takýlmayan alyanstan Gözlerimde bitmek tükenmeyen yaþlardan Ne kaldý geriye?
Sustu þehir! Küllüðe bastýrdýðým izmaritle. Gece tren düdükleri duyuluyor hep Týnýsýndaki baldýran doluyor ciðerlerime.
Adýný sayýklýyorum uyku nöbetlerinde Piþmanlýðým sýzýyor damla damla Kan akan yüreðimden. Muhabbeti kestim dostlarla Sarmaþ dolaþ dudaðým içki kadehleriyle.
Hiç bir kara parçasýnda geçmiyor hükmüm. Bir kum saati gibi yavaþ yavaþ Dökülüyorum ömründen . Ne olur bir gün gel Ölümümü sahiplen...!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ekrem Yilmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.