Kurumuþ bir kozayým ben, Aþka dokunsam yanacak ellerim. Seviþmek için geriye dönmek lazým belli ki, Ýçimi dýþýma, Dýþýmý dicleye dönüyorum ben. Güneþe dokunmak için, Yaz yaðmurlarýný bekle sevgilim. Belki gün gelir açarýz yeniden Hercai bir kelebek gibi. Sonra yeþil bir erik tanesi düþer avucuma, Ve martýlar öper dalgýn bir denizi. Güneþ hiç ýslanmamýþ olur. Hani olur ya tanrý, Göðsümden emzirir incir kuþlarýný Bir ayaz vakti. Amasý var iþte herþeyin. Þimdi sadece susmalýyým. Susmalýsýn! Belki de, Kavuþmak mahþere saklý...
Özge Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özge Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.