Kıtlık

Alamamak gibi bir þey yalnýzlýk
Bakkaldan bir bütün ekmeði.
Yarým ekmek isteyip
Çeyreðini yiyebilmek sadece...
Sofrayý kaldýrmazsan küf tutana kadar orada duran
Ve sadece dokununca kabuðuna,
kanayan bir yara
Ve bahtý “jilet ýsýran bir sokak çocuðu” kadar kara
Ellerini bir birine sürtüp ýsýnan bir meczubun
Saçlarýna düþmüþ bitler kadar çaresiz
Sokak ortasýnda insanlarýn uðultusu sessiz
Ve herkes kadar kimse
Hep kimsesiz.

Aþýktýr ay önünü kapatan yaðmur bulutuna
Ve çekip gidene kadar sessiz izler
Bir düþ kokusu siner geceye
Çocuðun bölük pörçük rüyasýnda ebem kuþaklarý
Yýllardýr yaðmurun her rengiyle giydiriyorum sevdayý
Ve siyaha bulayýp hatýralarý
Yalnýzlýða sarýlýyorum
Kahrým asýrlýk çýnar
Ve içim de ölüm kusan efkar
Ýçim dýþým düþman þimdi
Ýçim dýþým aþk
Ýçim dýþýn yalnýzlýk
Kahýr...
Ellerimi bir sevda alýr
Gözlerimde mecnun aðýtlanýr.
Ah içimin dünyaya gülen bacýsý
Ellerinden kayýp giden hayatým
Ellerimde bin yýllýk özlem
Beni tut
Tut ellerimden aþkýn içinden çýkar
Sevda buzdur dünyaya
Benimse içim yanar...

Sosyal Medyada Paylaşın: