Dostumsun Sen Benim

Oturup bir söðüt gölgesine,
Maviyi kucaklamak ister ya insan,
Deniz pýrýl pýrýldýr.
Ýyot kokusu sarmýþtýr ciðerleri hani,
Ve altýn kupçeli kayýsýlar açmýþtýr,
Birer güneþ gibi yurdumun üstüne.

Gün çocuk sesleriyle baþlar,
Uzun uzun bakmalarýn mevsimidir.
Kâinat çiçeðe durmuþ,
Bacasý tütüyordur yoksul evlerin.

Bir tas çorbanýn bir lokma helal ekmeðin,
Verdiði doygunluðu,
vermiyordur yeþil banknotlar.
Aslý’mýz budur bizim,
Doðudan batýya kardeþlik türküleriyle sesimiz.

Baþaða kudret verir,
Umut verir ellerimizdeki nasýr.
Orakta, týrpanda terimizi biçeriz,
Boyun eðmeyiz haramilere.

Savaþmak çocuk gülüþleri için,
Aþktan bile kutsaldýr bu yüzden.
Bu yüzden upuzun bir mavidir geleceðimiz,
Ýnadýna gülümse ’dostumsun sen benim’
Ayný kederi yudumladýðým.
Sosyal Medyada Paylaşın: