Sanki üstüme çöktü, direksiz duran feza. Kimleri sevindirdi vurulup, yýkýlýþým? Sensiz geçen yýllarým bana en büyük ceza. Sen gelince deðiþir, belki nefes alýþým.
Kabardýkça kabaran bir ýrmaðýn koluyum. Maziden akýp gelen hüzünlerin yoluyum. Çiðnediler ezildim, öfkelerle doluyum. Sebepsiz deðil asla, uzaklara dalýþým.
Baðladým yüreðimi, kafesten salmýyorum. Avare geziyorum, baðlanýp kalmýyorum. Sazý artýk býraktým, elime almýyorum. Sana veda ederken, iþte o son çalýþým.
Ýçimden geçenleri hele bir yol bilseniz. Ya kalbimi sökseniz, ya beni öldürseniz. Durulur mu bilmem ki; dalgalanan bu deniz. Hep içimi titretir senden ayrý kalýþým.
Ýþte vakit geliyor, tren düdüðü çaldý. Öyle bir an geldi ki; içimi korku aldý. Seni yolcu ederken elim havada kaldý. Belki de son olacak gurbet ele salýþým.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.