Beni Ölü Bilme

Yokluðun/un berzahýndayým
Bir güz daha yakýyorum avuçlarýna.
Sensizliðin koynuna giren,
yalnýzlýðýmla kala kaldým.
Bak! Ötmüyor bülbüller,
Açmýyor güller,
Sümbüller,
Karanfiller.

Garipten bir his var içimde, yokluðunu taze tutan.
Ne fark eder ki! Kuma gitmiþsen bir soysuza.
Dudaklarýnýn sýcaklýðý aklýmdayken hâlâ,
Kaç arsýz öpüþmeye kandýnda gittin.

Giyotinle bölünen uykularýmda bile sen varsýn.
Fahiþe kesiði gülüþlerim azdýkça,
Arsýzlýðým akýyor yaralarýmdan.
Hiçbir yara bandý kapatmaz artýk yüzsüzlüðümü,
Kalemi kýrýlmýþ sevdamýzda,
Müebbet hüküm kalmýþým sensizliðe.

Bilmem hatýrlýyor musun?
Seni hep seveceðim diye söz vermiþtim!
Umurunda mý? Bilmiyorum ama
Sözümü hâlâ tutuyorum.
Gelmeyeceksen gelme artýk!
Seni sensizde sevebiliyorum…!
Sosyal Medyada Paylaşın: