YENİK DÜŞTÜK ZAMANA

Solmuþ bir çiçek deðil
Ellerinde yüreðimdi can veren
Bir kuþ gibi çýrpýnýrken çaresiz
Hiç mi sýzlamadý yüreðin

Duy artýk sesimi
Sensizliði sýrtladým attým heybeme
Uyku girmiyor gözlerime
Yorgun bedenime düþtüðünde rehavet
Dört duvar arasý
Bir hüzün kýskacý oluyor
Sensiz nefes almak zorlaþýyor
Verdiðin acý kat be kat artýyor
Belli belirsiz hayalin dolaþýyor odam da
O vurdum duymaz tavýrlarýnla

Sessiz dakikalar sarýyor her yanýmý
Zaman duruyor
Ýzlerin gibi odamda ki kokunda yok oluyor
Týpký zamanlý zamansýz aklýma düþtüðün gibi
Kaç kere yenik düþtüm bu sevgiye
Yine de kabullenmedim yenilgiyi
Sürgüne gönderdim dinmeyen acýlarýmý

Ayak seslerini duyar gibiyim
Hayal mi gördüklerim yoksa düþ mü
Cesaretim yok gözlerine bakmaya
O adar tatlýydý ki bakýþlarýn
Karanlýðýn aydýnlýk yüzüydü gülüþlerin

Bir iç çekiþle perçinledim aný
Þimþekler çaktý gözlerimin önünde
Baþýmý öne eðdim
Heyecandan kalbim küt küt atýyordu
Dilim damaðým kurumuþtu
Belkide benden hiç beklemediðin
Duymak isteyip de duyamadýðýn
Seni ne çok sevdiðimi bilmek istedin
Cümle alem bilsin diye haykýrdým

Þaþkýn ve ürkekti bakýþlarýn
Neler oluyor der gibi bakýyordu gözlerin
Bir an gülümsedim içimden
Tam zamanýdýr dedim
Oysa
Ýsyan bayraðýný sen giderken çekmiþtim

Ayný havayý solumak ne güzel seninle
Hiç duymadýðým sesin çýnlýyor kulaklarýmda
Hangi yöne dönsem karþýmda sen
Hayal olmasýn o gördüðüm gözler
Meðer boþuna deðilmiþ
Sayýklayarak yalnýzlýða uyanmalarým kan ter içinde
Yokluðunun acýsýndan kaçýp
Sana sýðýnmaktý tek derdim
Ama nerden bilirdim ki bülbül gül’ü
Yalnýz gün batýmýnda sevmek istermiþ ...






Refik
08 . 06 . 2018
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: