Sen geliyorsun
Ben gidiyorum...
Yokluðuna mahkûm bir bedenin
Surlarýndan sesleniyorum sana
Sesini kaybetmiþ bir avazla
Varlýðýný sorgulayan bir aþkla
Umutsuzca...
Sana “gel” diyorum,
Ama ben, gidiyorum.
Kurutulmuþ çiçekler var ellerimde
Ölsünler diye topladýðým.
Hayatýmdan sakladýðým kelimeler
Kendi gölgesinde kaybolan varlýðým,
Yokluðum...
Sen benim yalnýzlýðým mýydýn yoksa?
Kendimden bile sakladýðým
Aynalardan kaçýrdýðým yüzüm
Yýllardýr hiç bakmadýðým.
Çocukluk sesimle çaðýrarak
Þimdiki aklýmla kaçtýðým... Kaçamadýðým / aþk /
Ya da, hayatýmýn göz hapsi mi?
Her köþe baþýnda yakalandýðým.
Sen benim neyimsin?
Ben senin neyin?
Neden özlüyor seni ellerim?
Nereden tanýyor gözlerini gözlerim?
Neden aðlýyor hiç bir þeyi için?
Ya da neden susuyor her þeyi için.
Sen biliyor musun?
Yalnýzlýðým..
Odalar dolusu yalnýzlýðým,
Duvar teninde sessizliðim, sensizliðim
Sen biliyor musun?
Neden ben gelmeden önce gitti?
Son seferine bütün trenler
Ben neden geç kaldým mutluluklara?
Ve þimdi neden
Hiç görmediðim renklere aþýðým fütursuzca? ...
Sen geliyorsun, Ben gidiyorum...
Ruhum acýlarýn hamalý
Sýrtýnda bir ömrün bârý...
Suskunluðumu baðýrýyorum yalnýzlýðýma
Sana hoþça kal diyorum,
Sen hiç duymasan da.
Bir veda busesidir þimdi gözlerimde aþk
Yaralý bir mektup kâðýdý
Elveda... Elvedalar sana
Ruhumun kadýný,
Elvedalar sana.
mkemalserhatlý