Göç mevsimi baþladý sýladan gurbet ele. Gidenlerin ardýndan özlemli sözler kaldý. Sen de gittin vefasýz sevdiðim bile, bile. Bu sevdadan geriye silinmez izler kaldý.
Bu yaralý halime acýyýp da, yanmadýn. Senin için dal oldum, niçin gelip konmadýn? Hýrsýna kapýldýn da, bir gün piþman olmadýn. Bu yangýn hiç sönmedi, küllenmiþ közler kaldý.
Böyle buruk vedalar hep acýtýr içimi. Bir türlü ayýramam renkleri ve biçimi. Aklýmdan geçmez iken sen yaptýn bu seçimi. Sen ayrýlýp giderken yaþ dolu gözler kaldý.
Muhabbet olmaz ise; aþkýn zevali yakýn. Göçmen kuþlar gidiyor meçhule akýn, akýn. Aðlamak istiyorum, beni yalnýz býrakýn. Yaz mevsimi de geçti, geriye güzler kaldý.
Issýz kalan hanede gelir hýçkýrýk sesi. Kapýyý çalan olmaz, kalmayýnca kimsesi. Demek ki bu kadarmýþ gariplerin hissesi. Tebessümü özleyen asýlmýþ yüzler kaldý.
Deli dolu günümde kapýldým rüzgârýna. Günümü gün eyledim, hiç bakmadým yarýna. Böylece yanýp gittim, bu sevdanýn harýna. O günlerden geriye yorulan dizler kaldý.
Kalbini kilitledin, açýp da giremedim. Gönül baðýna dalýp gülleri deremedim. Gidiþin ani oldu, bir anlam veremedim. Hep içine kapandýn, cevapsýz gizler kaldý.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.