EL OLDU BANA

Gelmeye baþladý, kýrkýnda ilham
Þiir vazgeçilmez, hâl oldu bana.
Nasýl oldu birden, bire deðiþtim
Þiirden gayrisi, el oldu bana.

O yakar insaný, hep için için
Niçin yaratýldýn, düþün sen niçin?
Sözlerime kuvvet, getirmek için
Þiirsizse bir dil, lâl oldu bana.

Uðruna can verdi; bayaný, bayý
Soyumuz Oðuzlar, boyumuz Kayý
Þereftir bizlere; yýldýzý, ayý
Þiir; al bayrakla, gül oldu bana.

Bâzý dertlerimi, getirdim dile
Emekler gitmesin, ne olur yele
Ýçimi döktüðüm, her mýsra ile
Þiir rahatlatan, dil oldu bana.

Þâirler olmalý, elbette dakik
Bu da yetmez elbet, gerek didaktik
Münacatla, naat; aþk, lirik, epik…
Þiirle yürümek, yol oldu bana…!!!

06/06/’18
Hanifi KARA

Sosyal Medyada Paylaşın: