Karanlığa Mayın Döşemiş Gece

Þimdi,
Herkes kadar yorgunum.
Hiç kimse kadar þaþkýn,
Sensizlik kadar suskun,
Sen kadar gururlu.

Þimdi!
Yalnýzlýðýn koynundayým.
Bir nefeste kaç sensizlik peydahlanýr,
Kestiremiyorum.

Bedenimde s e n s i z l i k sancýlarý,
Kemirir durur sol yanýmdan.
Kurtarabilirsen,
Bir kalp var senindir.
Karanlýða mayýn döþemiþ gece,
Sen yoksun,
Ben yarýmým.

Üstümde sensizliðin yorgunluðu,
Suskunluðuma mühür basmýþ taþ duvar.
U/mutsuz týnýlar sendeliyor hücrelerimden,
Çektikçe kýsalan sigara gibiyim.

Oysa Aðýrlýðýnca gözyaþý eder yalnýzlýðým.
Kalbine merhamet gelirse ne ala,
Gelmezse,
Çekip giderim sessizce bu diyardan.
Yavaþ yavaþ alýþýrým yokluðuna.
Sosyal Medyada Paylaşın: