Sabahlarý kalbinde yokluðumu hissediyor musun bir tanem.
Hani, elimi ellerinde bulurdun her sabah
Yaralý bir serçe gibiydi kalbim ve kalbin.
Ellerimizi birleþtirir
O iki serçeyi saklardýk avucumuzda
Üþümesinler... Düþmesinler diye.
Ben çok uzaklardan
Güller getirir, kucaðýna býrakýrdým
Sen en çok beyazlarýný severdin
Ben en çok seni…
Þimdi sustu kalemim, yazamýyorum
Kalbim yinede konuþuyor gerçi seninle, bir lisaný hafi ile.
Yaþadýðý hayatýn
Çok uzaðýndan getiriyor senin için kelimelerini.
Ormanlarýn kýyýsýndan… Köy sabahlarýndan.
Bir gün,
Dað soðuðu getirir bakarsýn nefesinde
Bir gün nilüfer tatlý sulardan.
Bazen, bir çocuðun yanaðýndan al toplar
Bazen de saçýný okþar senin ellerinle.
Yalýn ayak dolaþýr,
Ortasýndan su akan þose yollarda
Hep bir ýrmaða çýkar yollarý
Irmaklar gibi uzayýp gitsin diye sevdasý
Umudu taþýr ýrmaklarýn avucunda,
Hiç býkmadan usanmadan, hiç bir þeye aldýrmadan.
O sensizliði bilmez benim gibi
Ben özlerim seni,
Ellerim elini arar boþlukta.
Ama o hep seninledir
Seninle yatar gecelerin koynuna
.................seninle karýþýr sabahlarýn buðusuna.
Bir damla su içmiþse eðer yapraklarýn pýnarýndan
Yarýsýný taþýr sana dudaklarýyla.
Sen hayatýsýn onun
Gurbetlerinin sýlasý, yaralarýnýn ilacý.
Ben giderim belki bir gün senden
Ya da sen gidersin
Ama o hep saklar seni umudun bir yerinde
Bedenim çok uzaklarda olsa da senden
Benden bir parça
Sýmsýký sarýlmýþ duruyordur ruhunda mutlaka.
Benim için o koklar seni
Saçlarýný o tarar…
Sakýnýr saklar her þeyden
Seni senden, seni benden bile saklar.
Hiç anlamazsýn onun sende olduðunu
Nerde olduðunu..
Geceleri dizlerinde uyuttuðunu
Sabahlarý uyandýran öpücüðün olduðunu,
Ve tam düþeceðin zaman
Seni kimin tuttuðunu.
Sadece sesini duyarsýn kalbinde
Sana ’günaydýn sabahým ’ der
Ya da ’günaydýn cadýþým’.
Ben onu sende býraktým bir tanem
Varlýðýnda da yokluðunda da sende býraktým.
Kovma onu yanýndan
Ve sakýn küstürme
Ben onu sensiz kaldýramam
Sensiz bir kalbin aðýrlýðýný
Bir ömür boyunca taþýyamam.
m.kemal serhatlý