Bir pazar sabahý, kör býçakla bölündü uykum. Yarý uykulu sersemliðime,kanat çýrptý cinnetlerim. Gül kokmuyor artýk odam.
Nerdesin þimdi! Gözlerimi kapattým, Açtýðýmda sen yoktun. Zaman sensizliði beþ geçiyor, Hayallerim göçük altýnda.
Ve mevsim sonbahar. Þimdi bir ceset daha taþýyorum kalbimde. Bedenimse çýrýl çýplak, Anlam veremedim gidiþine.
Sensizliðin fotoðrafý bu göçmen kuþlarý, Þimdi yalnýzlýða kanat çýrpýyor. Gece bu kadar karanlýk deðildi, Sen gitmeden önce. Yýldýzlar vardý...! Iþýl ýþýl, Gözlerin gibi!
Ve hep papatya kokardýn. Oysa, hiç bir papatya yapraðýný alet etmedim aþkýma Ben seni katýksýz sevdim...!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ekrem Yilmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.