SÂDIK KAL AHDE

Unutmayýn, sabrýnda var sýnýrý
Korkarým ki, kaza çýkar elimden.
Çekinmeden, her doðruyu söyledim
Ne çektiysem çektim, kendi dilimden.

Dikkatli ol, iþi býrakma bahse
Bâzý insanlara var, sahte mi sahte?
Her zaman, zeminde; sadýk kal ahde
Gel ayrýlma n’olur, aklýselimden!

Ýsterim ki bütün, insanlar gülsün
Öksüzün, mazlûmun; gözyaþýn silsin
El elin durumun, nereden bilsin
Kimseler anlamaz, benim hâlimden.

Ümmetin hâlini, n’olur sen de gör!
Meþrep, hizip… Derken; her biri bir tür
Kalp mühürlü, kulak saðýr, gözler kör
Ayrýlasým geldi, kendi ilimden.

Kaderin güzelse, gülen tâlihse
Girme kimselerle, çift yönlü bahse
Îmanýn “sahih”se, amel “sâlih”se
Hiçbir zaman, korkulur mu ölümden…?

31/05/’18
Hanifi KARA

Sosyal Medyada Paylaşın: