Züleyha
Ne güller büyütürdün daðlarýnýn karýnda
Yýldýz toplardýn bana, ocaðýma gelince
Umutlarý elerdin ince parmaklarýnda
Söylerdi þarkýmýzý kuþlar kendi dilince
Düþerdik kimi zaman ve kalkardýk bir daha
Biliyorum ne kadar vefasýzým Züleyha
Yollar mýydý zulmeden, yoksa yaþamak mý bu
Bindirdi sevdamýzý bozuk teyyaresine
Unuttum gözlerini, ben öldürdüm ruhunu
Kapýldým bir serabýn yalancý haresine
Sendin en büyük seven, hatýrladým bir daha
Biliyorum ne kadar vicdansýzým Züleyha
Belki kýrgýnsýn bana biraz özlemektesin
O buðulu yýllarý süzerken pencerende
Feryadýný duyunca kalbe gömülen sesin
Yýkýyorsun sevdayý daim coþkun derende
Kapatýp yaralarý açýyorsun bir daha
Biliyorum ne kadar insafsýzým Züleyha
Nedamet gölgesinde þimdi bir hasta kuþum
Ellerimi uzatsam yýldýzlarýn tükenmiþ
Sanki bir hülya imiþ veyahut hiç yokmuþum
Her þarký biraz benmiþ, her þiir biraz senmiþ
Zamana esir düþtük dönülmüyor bir daha
Biliyorum ne kadar imkansýzým Züleyha
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.