bu yaðmur,bu fýrtýna dövüyor insaný,incitiyor bu þehri bense senden kaçýyorum dolu ve yagmur misali yaðmura yakalanýyorum þehir aðlýyor, ben susuyorum þehir susuyor,ben aðlýyorum burdayým iþte bu þehirde sesinin düþtüðü,gülüþünün yerle bir oldugu yerde
ama inan bana sevdigim bu þehiri ben aðlatmadým
hala saklý bir þehir gibisin kalbimde,keþif edilmeyi bekleyen yolu bilindigi halde cesaret edilipte gidilemeyen yollarý uzak olsa da,gitmekten vazgeçilmeyen bir þehir gibisin yaklaþýnca güldüren uzaktan bakýnca özletensin ben bu Þehir,e girince yüzümü düþüremem ellerim üþür,sýcaklýgýný isteyemem dudaklarým kilitlenir doyasýya Öpemem saramam, sarmalayamam sonra yaðmurlar düþer bu þehir,e kaldýrýmlar,da hayallerim gibi ýslanýr
bu deli þehir þimdi aglýyor damlalarý vururken yüzüme binlerce kez haykýrýyorum,aðlama ne olur aðlama diye BÝRAZDAN AY DEVRÝLECEK ÜZERÝME ben susacaðým, þehir aðlayacak ben aðlayacaðým, þehir susacak Sosyal Medyada Paylaşın:
idil-can Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.