PORTRELER (11)

Oynardým Babamla bazen Tavla,
yada Çenemi Masaya dayardým,
Amca ve Dayýlarýmýn Oyununa bakardým.
Bazense, önümde yuvarlanan diðer Beyazýn Peþine takýlarak
yuvarlanýp Takla atarak
dururdum.
Hoplar-kayar-sürünür, Kafamý Duvardan duvara vurarak
Zar olurdum.
Bazende Masa üstüne sýçrar, yada düþerdim Yere;
"- Ýplisi yokmu bunun be?" diye
gülerlerdi Müfiide.(*)

Ne Pul oldum, Rakibimi vurdum-bindim Tepesine,
hapsettim onu nede!
Mutlu Avuçlar Ýçinde sallanarak;
"- Ho hoop!" diye bir zýpladým mý Tavla üstüne,
kondum mu birde Kýç-üstü yada Tepe-Taklak...
-Hoþ þey Tavlada Zar olmak-
Kýskanýrdým Babamý, Amca ve Dayýlarýmý,
oynamazlardý benimle böyle
Müfide.

Hele Baþ, Ýþaret ve orta Parmaðýný biraraya getirerek,
Cukka yapýp oturtmazlarmýydý birde diðer Zar üstüne,
öpmezlermiydi þehvetle beni, "Dü Þeþ" Ümit ederek,
fýrlatmazlarmýydý Havaya neþe içinde;
"- Hep Yek?"
"- Gele..."
"- Çüþ be!"
diyerek baðýrmazlarmýydý, kapamazlarmýydý Tavlayý...
Kýskanýrdým Zarlarý
Müfide.

Dün Gece çarptým yine eski bir Tavlanýn Duvarýna,
-yaþlanýyorum galiba-
Ustam bana görüp-duyup-yaþadýklarýný anlattý;
"- Haydi!" Neþesiyle açtým Tavlayý, verdim Zarlarý;
"- Oynamam!" diye dayattý, aldým geri ,Kapaðýný kapattýk.
Son Duvarlada vedalaþtýk böylece,
yalnýz oynamak zevk vermiyor bana artýk
Müfide.

Güzel bir Þiir!
Kimbilir,
neden bilmem?
Müfide olmak geldi içimden.

(*) 1973 Yýlýnda Ýstanbul Güzel Sanatlar Akademisi Heykel Bölümünde okuyordu. Tüm Þiir TAVLA 7 Þiirimden aynen alýnmuþtýr
Sosyal Medyada Paylaşın: