Ben gözlerindeki ummandan
Avcundaki sahraya süzülen
Bir bedensiz hayatým sevgili...
Öyle naif ki varlýðým
Deðil ayrýlýk
Kirpiðinin rüzgârý bile üþütür beni...
Ben hayallerinin gerçeðinde yaþayan bir deli
Sense dokunsam kaybolacak bir peri.
Þimdi, söyle ey sevgili
Sen mi varlýðýnda erittin beni
Yoksa ben yokluðumdan mý var ettim seni.
Ve nasýl bir insicam ki bu
Bir hayalin suretinde yok etti
Bir ömürlük gerçeði...
Hani bir gün
Sen üþümüþtün ýslanýp yaðmurumuzdan.
Ben ýslanmýþtým aþktan sýrýlsýklam.
Saklanmýþtýk seninle bir aðacýn sinesine
Ve sular damlýyordu ipil ipil saçlarýmýzdan.
Gözlerinden güneþ içmiþtim o gün
Ruhunda buðulanan aþkýn sýcaðýndan.
....Seni içmiþtim yudum yudum
Saçlarýndan süzülen damlalarýn dudaðýndan.
Ben gözlerindeki ummandan
Avucunda ki sahraya süzülen
Bir bedensiz hayatým sevgili...
Karanlýkta, el yordamýyla bulduðum ellerine
Anne eli gibi sarýlan
Þüphesiz bir çocuk sevinci,
Ya da bu ebedi hasretin
Dudaklarýnda,
Yalnýzca aþkýn adýyla hayat bulan o incecik busesi
Biliyorum... Hiç izim olmayacak yollarýnda ebedi
Renklerimiz birbirine hiç karýþmayacak
Ama ben, öylesine susuzum ki sana
Ýtaat ediyorum her þeye raðmen aþka
Eðildim... Ve gömülüyorum avuçlarýna.
Bana avucundan beni içir,
Bana benden seni içir,
Ben sana hiç kanmasam da.