Ben sevmeyi doðmadan öðrenmiþim adam Yeminle daha bir günlük ceniyken tutunmuþum annemin göbek baðýna Adým gibi ansýzýn doðmuþum beklemedikleri bir günde Yedi aylýk Mavi gözlerim hafif yumuk Simsiyah saçlarým tokalanmaya hazýr vaziyette Tenimde güneþ yanýðý bir esmerlik Ellerimin baþ parmaðý týpa týp babama benzerken Ýp koparan mahallesinde atmaya baþlamýþ kalbim
Ben sevmeyi ezan sesiyle öðrenmiþim adam Ïsmim okunurken kulaðýma Üç kez aðlayýp Ůç kez gülmüþüm Komþular üþüþmüþ evimize Anneme geçmiþ olsun derken Beni hayranlýkla izlemiþ her biri Kocaman gözbebeklerimle o gün bile Karþýlýksýz sevgi daðýtmýþým ben adam Gökyüzü mavisi kadar berrak Çimen yeþili kadar ýslak...
nagīþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nagihan ERGÜL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.