Sorun beni

Kapanmayan yaralarýn izinde,
uzun uzun yürüdüm.
Hayli yorgunum,
sýzýnýn taþ duvarlarýný ördüm.

Kapý eþiklerinde bekleyen,
bir ihtiyara sorun beni.
Bir nefes çekip bin ah verecek,
kelimeleri sýraya koyamayacak,
eksik cümleleri kaderine salacak,
ve “çok aðladý” diyecek...

Sonra,
yýkýk dökük virane,
mezarlarý görün kendi halinde.
Beni sorun mezar taþlarýna.
Diyecekler;
“Dosttu bizlerle, aðlardý baþýmýzda.
Yanardý derdini vefasýzlýktan yana.”

Sorun geceden,
sineme düþen hasreti...

Ay, ýþýðýný yollara tutacak,
yýldýzlar þahitlik edecek,
ve soðuk rüzgarlarla gelen,
bulutlardan yeryüzüne,
hasretime bir vuslat düþecek
yaðmurlarla...


Sosyal Medyada Paylaşın: