YER YARILSA DA...

Eften püften
Bazen günün tekerine dolanan
Sonlanan aþklardan bile hazin
Bitimsiz umutlardan arda kalan…

Varlýk da yokluk da diri düþlerin habercisi:
Yansýz kelamdan seðirten
Üç beþ kelimeyi nimet diye nasiplenip
Bir edaya vakýf belki en derin hüsraný
Yolun kenarýna býrakan.

Ýçli dýþlý olduðundan mý ne?
Ýçini dýþýna sunduðun her heceyi
Bir anne gibi sahiplenen.
Gölde durgun bir damla olmak da vardý ya,
Neyse deyip gözlerinin içine baktýðým
Her heybetli þiiri sana atfettiðim
Sonrasý Allah kerim,
Diyenlerin de yalancýsýyým hani.

Öncemle topladýðým varsýl düþleri
Eli kalem tutan bir çocuk kadar
Zafiyetlerimi sunduðum þunca þiire binaen
Dilsiz suretlerin
Gönül çeperinde bir var bir yokmuþçasýna
Kundaklandýðým her yeni güne
Kursaðýma adayan bir hüzünden öte
Kayýp giden bir düþten bile acýklý
Ýçimdeki balyalarca resim
Dünde kaykýlmýþlýðým yine
Zamana esir
Aþkýn top yekûn sunumu
Cahil cesareti sevdalarýn azýlý mensubu.

Kanayan hangi hücremse
Kâh týkýldýðým kâh ölüme mahkûm
Edepli olsam bile neye yarar?
Hele ki; içimde seðirten kederi
Baþ göz etmiþken ömrümle.

Hoyrat olmalý diyenlere nazire
Adýmda saklý çiçekten yana bile dertliyim hani;
Gülüp gülmediðim ne malum
Mizansende hüzne raðbet
Ben ise þaibeli hükümlerden ýrak
Bir gökyüzü teyelliyorum:
Sözüm ona dünüme tutsak
Sonra da yamalarýný söküyorum
Edebin ya da nefsin dökümü kimince:
Ya sustuðum, susturulduðum;
Susmaya aday yeni bir günü bile
Hasretle kucaklarken þiir dilinde.

Ölümüne sevdalý olsam
Yanýk kelamý ansýzýn ellerimle boðsam
Bir tabuya kenetli ahkâmlarý
Peþi sýra yüklensem kendimce
Artýk düþlerin atýl penceresi
Dünde kaykýlmýþlýðý
Zaman denen zeminin
En sýkkýn maruzatý
Yine gök delindi de mi ýslaktýr sayfam?

Yer yarýlsa da girse þiirlerim
Kalemin tutsaklýðýna inat
Bir beyitten bile fazlaca uzun ismim
Bir gülüp bir de aðlamayý tehir etsem yeryüzünde
Gün batmadan gitmeliyim usulca.


Sosyal Medyada Paylaşın: