Çokça þiirler eskittim,
Kendi hüznümün saðanaðýnda temizlenmeye çalýþýrken,
Ne sözler devirdim,
Tutmak için kendime söz verirken,
Avuçlarýnda kaldý yaz,
Ve ben telaþlý bir halde yakalandým,
Gözlerimden seni kaçýrýrken,
Sen yaðmurdan saydýn belki ama,
Ben bulutlara anlatýp döktüm sana kendimi,
Sen beni yok sayarken,
Çokça gece atlattým,
Sis kapladý umutlarýmýn üzerlerini,
Yoktan sebepler yarattým kendime,
Ýsyanlarým dudaklarýma sindi,
Gözlerinde kaldý sonbahar,
Ve ben sereserpe serildim yere,
Bastýkça üstüme kýrdým durdum kendimi,
Sen öylesine sevdin belki ama,
Ben böyle bir aþký idam edemedim,
Öldüremedim seni,
Çokça hayal yitirdim,
Gerçeklerimi kefil yapmaktan,
Aklým kalbimle harp halinde,
Ölüyorum her geçen gün,
Sen kaybýndan,
Nasýl bir bekleyiþ ki,
Nasýl bir gidiþ ki bu,
Kirpiklerimden sayýlýyor zaman,
Ve yaþ düþüyor gözlerimden,
Ama eksiltmiyor sensizlikten,
"Avutmaya gücü kalmamýþ bozuk bir saat gibi yalan..."