Yüreðim kanýyor.
Oysa yýllar geçti, bu yaramýn üzerinden
Ne kurutabildim, ne dindirebildim içimdeki yaramý ve yaranýn acýsýný
Göz, göz olmuþ’ da , hep aðladý yaram.
&&
Gitmedik yer býrakmadým.
Bir çare dedim, güzel dedim oradýr buradýr sürgün ettim kendimi
Dinmedi daha da çoðaldý içimi kemirdi durdu.
Yaram.
Dedim belki geçer gülersem.
Ve!
Gülebilmek için her þeyi denedim yaptým.
Güldüm.
Yine de hep kanadý durdu, huzur vermedi içimdeki yaram.
&&
Baktým, olacak gibi deðil
Býraktým kendimi, esen bir rüzgârýn önüne
Dað geldi çarptým, aðaç geldi çarptým daðýttým kendimi
Kýrdým kafamý
Benzedim, bir kýrýk çömleðe.
&&
Hala kanardýr yaram.
Ýçimdeki yara büyüdü durdu zamanla gözlerimde.
Göl oldu hissediyorum bunu, yaramdan akan kanlar içimde.
Ve!
Yeni yaralar eklendi yarama
Az bir ömür kalmaya, yakýn önümde.
&&
Artýk dönüp bakmýyorum arkama
Düþünmüyorum beni bu hale getiren derdimi
Boþ veriyorum.
Kendime baþka iþler buluyorum.
Üzülmüyorum.
Alýþtým çünkü içimdeki yaranýn acýsýna sýzýsýna dayanmaya.
&&
16 May. 18
Ahmet Yüksel Þanlý er